Jaki Dokument Reguluje Zasady Ustrojowe Polski W 1919

W 1919 roku Polska odzyskała niepodległość po 123 latach zaborów. Jednym z pierwszych zadań, jakie stanęły przed nowym państwem, było stworzenie konstytucji. Konstytucja ta miała określić zasady ustrojowe Polski, a także prawa i obowiązki obywateli.

Konstytucja marcowa

Konstytucja marcowa została uchwalona przez Sejm Ustawodawczy 17 marca 1921 roku. Była ona pierwszą konstytucją niepodległej Polski. Konstytucja marcowa wprowadzała w Polsce ustrój demokratyczny. Głową państwa był prezydent, wybierany przez Sejm Ustawodawczy na 7 lat. Władzę ustawodawczą sprawował Sejm i Senat, a wykonawczą – Rada Ministrów. Konstytucja marcowa gwarantowała obywatelom szereg praw i wolności, takich jak wolność słowa, zgromadzeń i zrzeszania się.

Zmiany w konstytucji marcowej

Konstytucja marcowa była kilkakrotnie zmieniana. Najważniejsze zmiany zostały wprowadzone w 1926 roku, kiedy to przeprowadzono zamach stanu. Zamach stanu doprowadził do zmiany ustroju Polski z demokratycznego na autorytarny. Wprowadzono także szereg ograniczeń w zakresie praw i wolności obywatelskich. Konstytucja marcowa obowiązywała do 1935 roku, kiedy to została zastąpiona przez nową konstytucję.

Ocena konstytucji marcowej

Konstytucja marcowa była pierwszym dokumentem, który określał zasady ustrojowe Polski po odzyskaniu niepodległości. Była ona jednak kilkakrotnie zmieniana, a ostatecznie została zastąpiona przez nową konstytucję. Konstytucja marcowa miała zarówno swoje zalety, jak i wady. Zalety konstytucji marcowej to m.in. wprowadzenie w Polsce ustroju demokratycznego i gwarancja obywatelom szeregu praw i wolności. Wady konstytucji marcowej to m.in. brak jasnego rozdziału władzy i możliwość wprowadzania zmian w konstytucji przez zwykłą większość w Sejmie.

Jaki dokument reguluje zasady ustrojowe Polski w 1919 roku?

Konstytucja marcowa była pierwszym dokumentem, który określał zasady ustrojowe Polski po odzyskaniu niepodległości. Konstytucja ta została uchwalona przez Sejm Ustawodawczy 17 marca 1921 roku. Konstytucja marcowa wprowadzała w Polsce ustrój demokratyczny. Głową państwa był prezydent, wybierany przez Sejm Ustawodawczy na 7 lat. Władzę ustawodawczą sprawował Sejm i Senat, a wykonawczą – Rada Ministrów. Konstytucja marcowa gwarantowała obywatelom szereg praw i wolności, takich jak wolność słowa, zgromadzeń i zrzeszania się.

Konstytucja marcowa miała zarówno swoje zalety, jak i wady. Zalety konstytucji marcowej to m.in. wprowadzenie w Polsce ustroju demokratycznego i gwarancja obywatelom szeregu praw i wolności. Wady konstytucji marcowej to m.in. brak jasnego rozdziału władzy i możliwość wprowadzania zmian w konstytucji przez zwykłą większość w Sejmie.

Dokument regulujący zasady ustrojowe Polski w 1919 roku:

Konstytucja marcowa

Konstytucja marcowa była pierwszą konstytucją niepodległej Polski. Wprowadzała w Polsce ustrój demokratyczny i gwarantowała obywatelom szereg praw i wolności.

Konstytucja marcowa

Konstytucja marcowa była pierwszą konstytucją niepodległej Polski. Wprowadzała w Polsce ustrój demokratyczny i gwarantowała obywatelom szereg praw i wolności.

Wprowadzenie ustroju demokratycznego

Konstytucja marcowa wprowadzała w Polsce ustrój demokratyczny. Oznaczało to, że władza miała pochodzić od narodu i być sprawowana w jego imieniu. Głową państwa był prezydent, wybierany przez Sejm Ustawodawczy na 7 lat. Władzę ustawodawczą sprawował Sejm i Senat, a wykonawczą – Rada Ministrów.
Gwarancje praw i wolności obywatelskich

Konstytucja marcowa gwarantowała obywatelom szereg praw i wolności, takich jak wolność słowa, zgromadzeń i zrzeszania się. Konstytucja gwarantowała także równość wobec prawa wszystkich obywateli, bez względu na płeć, wyznanie czy pochodzenie społeczne.
Podział władzy

Konstytucja marcowa wprowadzała podział władzy na ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą. Władzę ustawodawczą sprawował Sejm i Senat, władzę wykonawczą – Rada Ministrów, a władzę sądowniczą – sądy.
Możliwość zmian w konstytucji

Konstytucja marcowa przewidywała możliwość wprowadzania zmian w konstytucji. Zmiany mogły być wprowadzane przez Sejm Ustawodawczy za pomocą specjalnej procedury. Procedura ta wymagała większości 2/3 głosów w obu izbach Sejmu.

Konstytucja marcowa była ważnym dokumentem, który regulował zasady ustrojowe Polski w latach 1919-1935. Konstytucja ta wprowadzała w Polsce ustrój demokratyczny i gwarantowała obywatelom szereg praw i wolności.